Κλοτ μπέης, Αντουάν

(Antoine Clot bey, 1793 – Μασσαλία 1868). Γάλλος γιατρός. Μολονότι ήταν πάμφτωχος, κατόρθωσε να σπουδάσει ιατρική στο πανεπιστήμιο του Μονπελιέ, από το οποίο αποφοίτησε το 1820. Το 1825, προσκλήθηκε να προσφέρει τις υπηρεσίες του, ως αρχίατρος και χειρούργος, στην Αίγυπτο, που την εποχή εκείνη μαστιζόταν από επιδημίες. Αφού εγκαταστάθηκε στη χώρα, συγκρότησε υγειονομικό συμβούλιο και ο ίδιος έμεινε στη Χάγκα, όπου η θνησιμότητα είχε λάβει τρομακτικές διαστάσεις. Στη συνέχεια, εκπόνησε τα σχέδια του νοσοκομείου του Αμπουζάμπαλ και οργάνωσε την πρώτη ιατρική σχολή για την εκπαίδευση Αιγυπτίων γιατρών. Το έργο του Κ. δυσχέραιναν οι προλήψεις και οι δεισιδαιμονίες του πληθυσμού, που την εποχή εκείνη ζούσε στην εξαθλίωση και στην αμάθεια. Ωστόσο, εξαιτίας της επιμονής του, κατάφερε να βοηθήσει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση των ασθενειών και να σώσει χιλιάδες ζωές, τις οποίες απειλούσε η χολέρα. Ως αναγνώριση των υπηρεσιών του, ονομάστηκε από τον Μοχάμετ Άλι, μπέης. Το 1832, επέστρεψε στη Γαλλία, φέρνοντας μαζί του ιθαγενείς μαθητές του προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους. Εξαιτίας της καλής επίδοσης των μαθητών του, η ιατρική Ακαδημία του Παρισιού τον ανακήρυξε μέλος της. Όταν γύρισε στην Αίγυπτο (1837) του ανατέθηκε η προεδρία του υγειονομικού συμβουλίου και η γενική εποπτεία των κρατικών ιατρικών υπηρεσιών. Οι σημαντικότερες από τις καινοτομίες του ήταν η καθιέρωση του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς, η ίδρυση μαιευτικής σχολής, την οποία πολλοί Ευρωπαίοι επισκέπτες χαρακτήρισαν ανώτερη από κάθε άλλη της Ευρώπης, η ίδρυση κτηνιατρικής σχολής και η κατάργηση των αλυσίδων με τις οποίες δένονταν στα άσυλα οι σχιζοφρενείς. Κυκλοφόρησε, εξάλλου, σε χιλιάδες αντίτυπα το έργο του Λαϊκή Ιατρική. Η φήμη του Κ. εξαπλώθηκε σε όλη την Ευρώπη. Πολλές ακαδημίες τον ανακήρυξαν επίτιμο μέλος τους και ο πάπας του απένειμε τον τίτλο του κόμη. Μετά την ανάρρηση του αντιδραστικού Αμπάς στον θρόνο της Αιγύπτου, αναγκάστηκε να παραιτηθεί και να γυρίσει στην Ευρώπη (1849). Πέντε χρόνια αργότερα, ο διάδοχος του Αμπάς, Σαΐτ πασάς, του ζήτησε να επιστρέψει στην Αίγυπτο, όπου αυτή τη φορά, για λόγους υγείας, έμεινε ελάχιστα. Σήμερα, ένας κεντρικός δρόμος του Καΐρου φέρει το όνομά του ως ένδειξη τιμής για την προσφορά του στον λαό της Αιγύπτου.